Prikkel uw zintuigen tijdens een wandeling in het hart van de Causse. Alleen, met het gezin of met vrienden, u zult versteld staan van deze groene natuur zover het oog reikt en haar adembenemende panorama's!
Op je sneakers, let's go!
Er gaat niets boven een korte wandeling in deze 1er zonnige juni. Er is aangekondigd dat het vanmiddag erg heet wordt, dus ik vertrek vanmorgen om te profiteren van de resterende koelte. Sneakers aan mijn voeten en pet op mijn hoofd, ik vergeet mijn flesje water en vooral mijn mueslireep niet in mijn tas (fijnproevers zullen het begrijpen!).
De start is in het kleine dorpje Saujak in het hart van de Lot-vallei. Ik zak heel snel weg in een klein bospad en daar gaan we voor de klim! Het pad is zo aangenaam, ik volg de droge stenen muren, typerend voor caussenard landschap. Na een paar meter zie ik tussen de lommerrijke bomen al een mooi zicht op de Lot rivier.
De grote open ruimtes zijn van jou!
Op de hoogten van de vallei
Ik heb het gevoel dat ik volledig bij de nature. Ik luister naar het getjilp van vogels, het geluid van bladeren in de wind, ik zie de vlinders dwalen van bloem naar bloem en plotseling hoor ik een hert de diepten van het bos in vluchten. Een tweede volgt mij liever een paar meter en sluit zich dan bij de eerste aan.
Ik verlaat dan dit bos om een meer dor landschap te ontdekken en sta voor een prachtig uitzicht op de Lot vallei. Het is een prachtig cadeau na deze mooie klim. Ik maak hier gebruik van oogpunt van Belgisch kruis voor een verfrissende pauze.
Een natuurlijk gehouwen rots doet dienst als bank met uitzicht op de Lot-vallei en zijn steile kliffen. Een majestueuze vogel vliegt over me heen. Het moet een Slechtvalk, het snelste dier ter wereld! Ik heb er al een gezien in de buurt van de toren van de Notre Dame collegiale kerk in Villefranche-de-Rouergue.
Langs de muren van de Caussenard
Na deze zeer aangename pauze hervat ik de reis. Het ergste ligt achter me! Ik heb alleen plat tot het volgende gezichtspunt. De zon begint te schijnen maar ik bereik al snel een schaduwrijk pad. Ik zie velden zover het oog reikt, begrensd door mooie droge stenen muren. Ik loop door de tijd dankzij klein lokaal erfgoed die op de route staan, de meer fontein. Ik passeer enkele kleine gehuchten met heel mooi stenen huizen. Drie kleine konijntjes ontsnappen in de bocht van een pad.
Mijn benen bewegen vanzelf vooruit en mijn ogen genieten van het landschap. Wat is het toch fijn om op deze mooie dag een frisse neus te halen!
Op ware grootte!
Ik kom bij het tweede uitzichtpunt over de Lot-vallei, de gezichtspunt van de Mounine-sprong. Ik ga iets van het pad af om het panorama beter te kunnen zien. Aan de voet van de duizelingwekkende klif kijk ik naar de meander van de rivier en zie ik het dorp Montbrun. We voelen ons erg klein voor de grootte van het landschap... Ik observeer andere vogelsoorten, iets groter: paragliders !
Bij het volgende kruispunt wacht me een picknicktafel. Ik zal kunnen genieten van mijn mueslireep zoals het hoort! Trouwens, staat het in de schaduw?
Na deze verfrissende pauze neem ik het pad dat afdaalt naar het dorp Saujac… En dat is mijn wandeling dan! Ik heb 11 km gelopen en voel me levendiger dan ooit! Geen twijfel meer, morgen sta ik weer op de paden!
Thema's
